سرماخوردگی چیست؟

سرماخوردگی چیست

سرماخوردگی یک بیماری عفونی شایع است که بخش‌های فوقانی دستگاه تنفسی مانند بینی و گلو را درگیر می‌کند. این بیماری می‌تواند بر اثر عفونت ویروسی، باکتریایی یا ترکیبی از هر دو ایجاد شود. ویروس‌های اصلی مرتبط با سرماخوردگی شامل رینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها، آدنوویروس‌ها و ویروس‌های آنفلوانزا هستند. همان‌طور که اشاره شد، سرماخوردگی عمدتاً ناشی از عفونت‌های ویروسی است. اما دقیقاً کدام ویروس عامل آن است؟ بیش از 200 نوع ویروس مختلف می‌توانند باعث بروز این بیماری شوند، که تشخیص دقیق عامل ایجادکننده آن را بسیار دشوار می‌کند. رینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها، ویروس‌های پاراآنفلوانزا، انتروویروس‌ها و آدنوویروس‌ها از جمله شایع‌ترین عوامل این بیماری به شمار می‌روند. اگرچه این ویروس‌ها ویژگی‌های مشترکی دارند، هر کدام الگو و شیوه خاص خود را در ایجاد بیماری دنبال می‌کنند.

سرماخوردگی راینو ویروس

رینوویروس‌ها که بیشترین نقش را در ایجاد سرماخوردگی دارند، عمدتاً در اوایل پاییز، بهار و تابستان فعال‌تر هستند و مسئول 10 تا 40 درصد از موارد سرماخوردگی‌اند. با اینکه عفونت ناشی از این ویروس‌ها معمولاً شدت زیادی ندارد، شیوع گسترده‌ای دارند.

سرماخوردگی کوروناویروس

کروناویروس‌ها نیز در زمستان و اوایل بهار بیشتر دیده می‌شوند و حدود 20 درصد از موارد سرماخوردگی را تشکیل می‌دهند. علاوه بر این، ویروس RSV و پاراآنفلوانزا نیز سهمی معادل 20 درصد در بروز سرماخوردگی دارند. این دو ویروس گاه می‌توانند به عفونت‌های جدی‌تری مانند ذات‌الریه در کودکان خردسال منجر شوند.

سرماخوردگی در بزرگسالان

سرماخوردگی نوعی عفونت مسری در دستگاه تنفسی فوقانی است که بخش‌هایی از جمله بینی، گلو، سینوس‌ها و نای را درگیر می‌کند. بیش از ۲۰۰ نوع ویروس مختلف می‌توانند عامل این بیماری باشند، اما در بیشتر موارد، ویروس راینو نقش اصلی را ایفا می‌کند. ویروس سرماخوردگی به‌راحتی از فردی به فرد دیگر و یا از طریق تماس با سطوح آلوده منتقل می‌شود. بسیاری از انواع این ویروس‌ها توانایی زنده ماندن روی سطوح را تا چند ساعت یا حتی چند روز دارند. به‌طور معمول، هر فرد بزرگسال سالانه دو تا سه بار به این بیماری مبتلا می‌شود. درحالی‌که نوزادان و کودکان ممکن است بیشتر در معرض ابتلا قرار گیرند. اگرچه سرماخوردگی یک بیماری آشنا برای همه ماست، اما راهکارهایی وجود دارند که می‌توانند به بهبودی سریع‌تر کمک کنند. این بیماری در بزرگسالان علائم و نشانه‌های خاصی دارد و شدت آن ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. همچنین، تشخیص تفاوت میان سرماخوردگی و دیگر بیماری‌ها مانند آنفولانزا یا کرونا با شناخت علائم خاص هرکدام امکان‌پذیر است و در صورت لزوم می‌توانید به پزشک مراجعه کنید
از شایع‌ترین علائم سرماخوردگی در بزرگسالان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• فشار در ناحیه سینوس‌ها
• بریزش یا گرفتگی بینی
• احساس پرشدن در بینی
• کاهش حس بویایی و چشایی
• ترشحات آبکی از بینی

سرماخوردگی در کودکان

کودکان به‌طور کلی بیشتر از بزرگسالان به سرماخوردگی مبتلا می‌شوند و علائم این بیماری را برای مدت طولانی‌تری تحمل می‌کنند. سرماخوردگی در کودکان یکی از رایج‌ترین دلایل غیبت کودکان از مدرسه است و طبیعی است که یک کودک در طول سال حدود هشت بار یا حتی بیشتر دچار این بیماری شود. دلیل اصلی این موضوع وجود صدها نوع ویروس سرماخوردگی مختلف است و از آنجا که سیستم ایمنی کودکان خردسال هنوز با این ویروس‌ها آشنا نشده، هیچ مصونیتی در برابر آن‌ها ندارند. با گذشت زمان و ابتلاهای مکرر، بدن آن‌ها به‌تدریج در برابر ویروس‌های سرماخوردگی مقاوم می‌شود، و همین موضوع باعث کاهش دفعات ابتلا می‌گردد. علائم سرماخوردگی معمولاً یک تا دو روز پس از تماس با ویروس ظهور می‌کنند. در کودکان، گرفتگی بینی شاخص‌ترین علامت است و ممکن است ترشحات بینی شفاف، زرد یا سبز نیز دیده شود.

سرماخوردگی در نوزادان

سرماخوردگی در نوزادان نتیجه یک عفونت ویروسی است که به دلیل ضعف سیستم ایمنی آن‌ها در سال اول زندگی، به طور میانگین ۶ تا ۱۰ بار در سال رخ می‌دهد. نوزادان تا قبل از یک سالگی هنوز به سیستم ایمنی قدرتمندی مجهز نشده‌اند، به همین دلیل توانایی مقاومت در برابر ویروس‌های متنوع را ندارند و سریع‌تر به سرماخوردگی مبتلا می‌شوند. این بیماری معمولا با علائمی نظیر عطسه، آبریزش بینی، تب، سرفه و بی‌قراری همراه است. نوزادانی که در شش ماه اول زندگی با شیر مادر تغذیه می‌شوند، کمتر در معرض خطر سرماخوردگی قرار می‌گیرند. اما با گذشت این دوره، احتمال ابتلا به سرماخوردگی افزایش پیدا می‌کند. نوزادان تازه متولدشده، به دلیل سطح ایمنی پایین‌تر نسبت به کودکان بزرگ‌تر، ممکن است در طول سال تا ۱۰ بار بیمار شوند. دلیل اصلی این امر، وجود بیش از ۲۰۰ نوع ویروس مختلف است که قادرند عفونت دستگاه تنفسی فوقانی را ایجاد کنند.

سرماخوردگی در نوزادان نارس

سرماخوردگی در نوزادان نارس به‌دلیل سیستم ایمنی ضعیف‌تر آن‌ها می‌تواند بسیار خطرناک و جدی تلقی شود و نیازمند مراقبت‌های دقیق و ویژه است. در ارتباط با مصرف داروهایی مانند اریترومایسین و دیفن‌هیدرامین، این نکته حائز اهمیت است که هر دو دارو باید صرفاً تحت نظارت مستقیم پزشک و با توجه به شرایط خاص نوزاد تجویز و مصرف شوند. اریترومایسین که به‌عنوان یکی از انواع آنتی‌بیوتیک‌ها شناخته می‌شود، معمولاً برای درمان عفونت‌های ناشی از باکتری کاربرد دارد و استفاده از آن برای سرماخوردگی‌های ویروسی بی‌اثر است، مگر آنکه عفونت باکتریایی ثانویه نیز در کنار سرماخوردگی مشاهده شود که در این حالت پزشک ممکن است این دارو را تجویز کند. از سوی دیگر، شربت دیفن‌هیدرامین به‌عنوان یک آنتی‌هیستامین بیشتر برای کاهش علائم آلرژی یا سرفه به کار می‌رود. بااین‌حال، این دارو برای کودکان کمتر از شش ماه به‌دلیل احتمال بروز عوارض جانبی جدی، معمولاً مناسب نیست و نیازمند بررسی دقیق‌تر توسط پزشک است.

درمان سرماخوردگی

در حال حاضر هیچ دارو یا درمان گیاهی که به‌طور قطعی دوره بیماری را کوتاه کند، شناسایی نشده است. بنابراین، درمان سرماخوردگی عمدتاً بر تسکین و بهبود علائم متمرکز است. اقداماتی مانند استراحت کافی، نوشیدن مایعات برای حفظ آب بدن، و قرقره کردن با آب ولرم و نمک از گذشته توصیه شده‌اند و می‌توانند تا حدی مفید باشند. با این حال، بسیاری از روش‌های درمانی موجود بیشتر وابسته به اثرات شبه‌دارویی هستند. سرماخوردگی اغلب خفیف بوده و بدون نیاز به مداخله پزشکی بهبود می‌یابد، به‌طوری‌که معمولاً اکثر علائم آن طی یک هفته کاهش می‌یابد. عوارض جدی‌تر اما در افراد بسیار مسن، کودکان خردسال یا کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، محتمل‌تر است. در برخی موارد، عفونت‌های باکتریایی ثانویه مانند سینوزیت، فارنژیت یا عفونت گوش میانی ممکن است رخ دهد. به‌طور تقریبی، سینوزیت در ۸٪ موارد و عفونت گوش در ۳۰٪ موارد مشاهده می‌شود. باشد.

علت ابتلا به سرماخوردگی

سرماخوردگی به‌دلیل ویروس‌ها ایجاد می‌شود و نه صرفاً تماس با هوای سرد. این عفونت تنفسی معمولاً با علائم تشخیص داده می‌شود، اما ممکن است با بیماری‌های باکتریایی یا آلرژیک اشتباه گرفته شود. ویروس‌ها برخلاف باکتری‌ها ساختار سلولی ندارند و برای تکثیر به سلول‌های میزبان نیاز دارند. راینو ویروس، از خانواده پیکورناویروس‌ها، عامل ۳۰ تا ۸۰ درصد سرماخوردگی‌هاست و ۹۹ نوع شناخته‌شده دارد. اندازه آن حدود ۲۰ نانومتر است و نوع C آن در سال ۲۰۰۷ کشف شد. این ویروس با ژنوم RNA ساده عمل می‌کند و ساختاری مقاوم‌تر از سایر ویروس‌ها دارد.

راه های انتقال سرماخوردگی

راه های انتقال سرماخوردگی متفاوت است، بنابراین اگر نمی‌خواهید به این ویروس مبتلا شوید، باید نکات زیر را مد نظر داشته باشید: تنفس ذرات آلوده ناشی از سرفه یا عطسه افراد بیمار تماس دست با افراد مبتلا به سرماخوردگی استفاده مشترک از وسایلی که ویروس به آن‌ها منتقل شده است، مانند حوله، لیوان و وسایل مشابه دست زدن به چشم، بینی یا دهان پس از تماس با سطوح یا اشیای آلوده این ویروس‌ها اغلب به دو روش اصلی منتقل می‌شوند: استنشاق یا بلعیدن ذرات معلق در هوا که حامل ویروس هستند، و تماس مستقیم با مخاط بینی یا اشیای آلوده. هنوز مشخص نیست کدام روش شایع‌تر است، اما معمولاً تماس دست با دست یا سطح آلوده تأثیر بیشتری دارد تا استنشاق ذرات معلق در هوا. لازم به ذکر است ویروس‌ها، به‌ویژه راینوویروس، قادرند ساعت‌ها در محیط زنده باقی بمانند (گاهی بیش از ۱۸ ساعت). این امر می‌تواند باعث انتقال ویروس از طریق دست‌ها به چشم و بینی که محل اصلی عفونت هستند، شود.

پیشگیری از سرماخوردگی

اهکار مؤثر برای پیشگیری از سرماخوردگی، جلوگیری فیزیکی از انتشار ویروس است. این اقدام شامل شست‌وشوی مکرر دست‌ها و استفاده از ماسک‌های صورت می‌شود. در محیط‌های درمانی نیز توصیه می‌شود از روپوش و دستکش یکبار مصرف بهره گرفت. با توجه به ماهیت بسیار مسری این بیماری و دشواری در تشخیص اختصاصی علائم آن، قرنطینه عملاً کاربردی نیست. از آنجا که سرماخوردگی توسط گروه وسیعی از ویروس‌ها ایجاد می‌شود و این ویروس‌ها به سرعت تغییر می‌کنند، تولید واکسن مؤثر بسیار سخت و تا حد زیادی غیرممکن به نظر می‌رسد. شست‌وشوی مرتب دست‌ها به‌ویژه در کودکان، احتمال انتقال ویروس را کاهش می‌دهد. در حالی که تأثیر افزودن داروهای ضدویروس یا آنتی‌بیوتیک‌ها به این رویه هنوز مشخص نیست. استفاده از ماسک‌های صورت در کنار افراد بیمار مفید است، اما شواهد کافی برای تأیید تأثیر رعایت فاصله اجتماعی وجود ندارد. مکمل روی نیز ممکن است به کاهش تعداد دفعات ابتلا به سرماخوردگی کمک کند. در مقابل، ویتامین C اگرچه شدت بیماری را کاهش نمی‌دهد، اما در کوتاه‌تر شدن مدت آن اثربخش است.

سرماخوردگی در دوران بارداری

سرماخوردگی در دوران بارداری معمولاً خطری برای جنین ایجاد نمی‌کند و مادر می‌تواند برای کاهش علائم از داروهای معین استفاده کند. البته، پیش از هر اقدام باید با پزشک مشورت کرد، چراکه برخی درمان‌ها ممکن است در این دوره مناسب نباشند. سرماخوردگی یک بیماری شایع است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) تخمین می‌زند که بزرگسالان سالانه به طور میانگین دو تا سه بار به این عارضه دچار می‌شوند. احتمال ابتلا به سرماخوردگی در دوران بارداری بیشتر است، زیرا سیستم ایمنی بدن در این مدت ضعیف‌تر عمل می‌کند. علاوه بر این، خطر ابتلا به عفونت‌های جدی‌تر مانند آنفولانزا نیز در طول بارداری افزایش می‌یابد. به همین دلیل، رعایت تدابیر پیشگیرانه در این دوران اهمیت زیادی دارد. بر اساس تحقیقات، استامینوفن یکی از بی‌خطرترین داروهای مسکن برای دوران بارداری است، البته به شرطی که با کمترین دوز ممکن و در کوتاه‌ترین زمان مصرف شود.

سرماخوردگی از مشکلات رایج فصل‌های سرد سال به شمار می‌آید و بسیاری از افراد در این دوره با علائمی مانند سرفه، عطسه، گلودرد، خستگی و تب مواجه می‌شوند که می‌توانند طراوت روزهای پاییزی و زمستانی را تیره کنند. در چنین حالتی، ممکن است بیشتر تمایل به استراحت داشته باشید و مصرف غذاها و نوشیدنی‌هایی که بدن را هیدراته نگه دارند، نادیده بگیرید. خوراکی‌های سرشار از ویتامین‌های A، C و E می‌توانند به کاهش شدت و مدت سرماخوردگی کمک کنند. همچنین، مواد غذایی دارای خاصیت ضدالتهابی و منابع غنی از آنتی‌اکسیدان برای تقویت سیستم ایمنی و تسریع بهبود مؤثر هستند. برای تغذیه در دوران سرماخوردگی، بهتر است غذاهایی انتخاب کنید که سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و به مقابله با عفونت‌ها کمک کنند. مصرف خوراکی‌هایی حاوی ویتامین C مانند گریپ‌فروت، پرتقال، نارنگی، فلفل قرمز شیرین، کلم بروکلی، توت‌فرنگی، کلم پیچ و کیوی نقش کلیدی در افزایش تولید گلبول‌های سفید خون دارد.

سرماخوردگی چند روز واگیر دارد

سرماخوردگی تا حدود دو هفته واگیر دارد، به‌طوری‌که حتی یک یا دو روز پیش از بروز علائم سرماخوردگی می‌توانند ویروس را انتقال دهند. بااین‌حال، زمانی که علائم در شدیدترین وضعیت خود قرار دارند، احتمال انتقال به اوج خود می‌رسد که این بازه معمولاً در سه روز نخست بیماری اتفاق می‌افتد. تمامی انواع ویروس‌های عامل سرماخوردگی مسری هستند و از چند روز قبل از شروع علائم تا زمان محو شدن کامل آن‌ها، قابلیت انتقال به دیگران را دارند. در بیشتر موارد، این دوره انتقال می‌تواند تا دو هفته به طول بیانجامد. سرماخوردگی معمولاً از یکی دو روز پیش از ظهور علائم تا زمانی که این علائم کاملاً از بین بروند، قابل سرایت است. اکثر افراد حدود دو هفته توانایی انتشار ویروس را دارند. در دو تا سه روز ابتدایی که علائم شدت بیشتری دارند، احتمال انتقال ویروس افزایش می‌یابد. دوره نهفتگی ویروس سرماخوردگی بین 24 تا 72 ساعت است و پس از این مدت علائم اولیه ظاهر می‌شوند؛ یعنی معمولاً یک تا سه روز پس از تماس با ویروس، فرد دچار علائم می‌شود.

سرماخوردگی چند روز طول می کشد

در پاسخ به پرسش این که سرماخوردگی چند روز طول میکشد باید گفت که سرماخوردگی معمولاً بین ۷ تا ۱۰ روز به طول می‌انجامد. این بیماری ویروسی شایع با علائمی مانند سرفه، عطسه، گلودرد و تب خفیف همراه است. در روزهای ابتدایی، شدت علائم بیشتر است، اما به تدریج کاهش می‌یابند. مدت و شدت سرماخوردگی به عواملی مثل وضعیت عمومی سلامت و سیستم ایمنی فرد بستگی دارد. در این دوره، استراحت کافی، مصرف مناسب مایعات و استفاده از داروهای تسکین‌دهنده می‌تواند به کاهش علائم و بهبود سریع‌تر کمک کند. معمولاً سرماخوردگی نیازی به درمان تخصصی ندارد و اکثر افراد با مراقبت‌های خانگی بهبود می‌یابند. با این حال، اگر علائم شدید شوند یا زمان طولانی‌تری ادامه یابند، مراجعه به پزشک ضروری است. سرماخوردگی که عفونتی ویروسی در مجرای تنفسی فوقانی است، می‌تواند نشانه‌هایی مانند آبریزش بینی، گلودرد، اشک‌ریزش چشم و سرفه ایجاد کند. این علائم در صورتی که بیماری ساده باشد و اقدامات درمانی زودهنگام انجام شود، معمولاً زودتر برطرف می‌شوند. با این حال، این بیماری اغلب انرژی فرد را تحلیل می‌برد و نیاز به مراقبت کافی دارد.

درمان گرفتگی بینی در سرماخوردگی

برای درمان گرفتگی بینی در سرماخوردگی، افراد بالغ می‌توانند به مدت ۲ تا ۳ روز از قطره یا اسپری‌های ضداحتقان بینی استفاده کنند. با این حال، استفاده طولانی‌مدت از این داروها توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است باعث بازگشت و تشدید گرفتگی بینی شود. در مورد کودکان زیر ۶ سال، مصرف این داروها تنها باید با تجویز پزشک صورت گیرد. یکی از روش‌های ساده و مؤثر برای کاهش گرفتگی بینی یا رفع انسداد آن، استفاده از دستگاه بخور در خانه یا محل کار است. تنفس در هوای مرطوب کمک می‌کند تا بافت‌های تحریک‌شده بینی آرام شوند، التهاب سینوس کاهش یابد و مخاط رقیق‌تر شود. هر دو نوع دستگاه بخور گرم و سرد به یک اندازه در افزایش رطوبت و کاهش تراکم مؤثر هستند. با این حال، برای کودکان همیشه از دستگاه بخور سرد استفاده کنید، زیرا آب داغ یا بخار دستگاه بخور گرم ممکن است خطر سوختگی ایجاد کند، به‌ویژه اگر کودک خیلی نزدیک شود یا دستگاه دچار ضربه شود و آب داغ به بیرون بریزد. در هر حال، مهم است که آب دستگاه بخور را روزانه عوض کنید و آن را طبق دستورالعمل سازنده به‌طور مرتب تمیز نمایید تا از رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها جلوگیری شود. اگر برای تسکین علائم سرماخوردگی به دنبال روش دیگری هستید، دوش آب گرم می‌تواند گزینه مفیدی باشد.

درمان آبریزش بینی در سرماخوردگی

آبریزش بینی، که معمولاً به‌دلیل سرماخوردگی، آلرژی یا حتی هوای خشک ایجاد می‌شود، به‌راحتی می‌تواند زندگی روزمره ما را مختل کند. اما نگران نباشید! با آشنایی با روش‌های مؤثر مقابله با این مشکل، می‌توانید به‌سرعت از ناراحتی‌های ناحیه بینی رها شوید و به روال عادی زندگی بازگردید. از جمله مؤثرترین شیوه‌ها، استفاده از بخور گرم است، که هم در درمان آبریزش بینی بزرگسالان و هم در تسکین علائم سینوزیت کاربرد دارد. بخار آب گرم کمک می‌کند تا ترشحات درون سینوس‌ها نرم‌تر شوند و به راحتی از مجاری بینی خارج شوند. این کار به کاهش التهاب و احتقان سینوس‌ها می‌انجامد و علائم ناخوشایندی مثل فشار و درد در نواحی اطراف چشم، پیشانی و گونه‌ها را کم می‌کند. علاوه بر این، استفاده از بخور گرم تا حد زیادی از تبدیل سرماخوردگی به سینوزیت جلوگیری می‌کند و آبریزش بینی در سرماخوردگی را متوقف می‌سازد. برای بهره‌گیری از این روش، کافی است آب را به جوش آورید، آن را از روی حرارت برداشته و سپس سر و گردن خود را با یک حوله حمام بپوشانید. سر خود را در فاصله حدود ۳۰ سانتی‌متری از قابلمه نگه دارید و بخار را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه عمیق استنشاق کنید. این فرآیند را سه بار در طول ۲۴ ساعت تکرار کنید تا تأثیر آن را به‌وضوح مشاهده کنید.

درمان گلودرد در سرما خوردگی

در بسیاری از موارد، عفونت گلو را می‌توان با روش‌های خانگی درمان کرد. گلودردهای ویروسی معمولاً طی یک تا دو هفته بهبود می‌یابند و تنها کافی است مدت کوتاهی استراحت کنید تا سیستم ایمنی بدن بتواند با این عفونت مقابله کند. چند توصیه برای درمان این نوع از گلودرد عبارت‌اند از:

• غرغره با آب نمک (ترکیب آب گرم و نصف تا یک قاشق چای‌خوری نمک)
• نوشیدن مایعات گرم مانند چای با عسل، آب گرم با لیمو یا سوپ ولرم
• استفاده از چای‌های گیاهی آرام‌بخش که به تسکین درد گلو کمک می‌کنند
• مکیدن آب‌نبات یا شکلات سخت برای تحریک بزاق و مرطوب نگه‌داشتن گلو
• استفاده از دستگاه بخور برای افزایش رطوبت محیط
• کاهش صحبت کردن و استراحت دادن به تارهای صوتی

به‌طور معمول، گلودرد یکی از اولین علائم سرماخوردگی است. برای کاهش آن می‌توان از مسکن‌هایی مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی نظیر ایبوپروفن استفاده کرد. همچنین غرغره کردن محلول آب نمک برای بزرگسالان راهکاری مؤثر در کاهش سوزش و ناراحتی گلو است، ولی انجام این روش برای کودکان توصیه نمی‌شود. دلایل بروز گلودرد ممکن است متفاوت باشد؛ از جمله عفونت‌های ویروسی مثل سرماخوردگی، آنفلوانزا، یا ویروس‌های تنفسی، و همچنین عواملی چون استعمال دخانیات، تماس با دود یا هوای آلوده، تنفس در هوای خشک و حتی رفلاکس معده. همچنین حساسیت‌هایی نظیر گرده گیاهان، مواد شیمیایی یا حیوانات خانگی نیز می‌توانند التهاب و درد گلو را به‌دنبال داشته باشند. اگرچه در بسیاری از موارد گلودرد با درمان‌های خانگی و پرهیزهای غذایی برطرف می‌شود، در صورت شدت گرفتن علائم، پزشک ممکن است داروهایی نظیر شربت سیتریزین، کوریزان یا دیگر داروهای سرماخوردگی و ضدالتهابی را تجویز کند.

عوارض سرماخوردگی

در بیشتر موارد، سرماخوردگی بدون ایجاد بیماری یا عوارض جدی بهبود می‌یابد. معمولاً این بیماری بین سه تا هفت روز طول می‌کشد، اما برخی افراد ممکن است علائمی مانند سرفه، عطسه یا گرفتگی بینی را تا حدود دو هفته تجربه کنند. با این حال، گاهی اوقات سرماخوردگی می‌تواند به عفونت‌های ثانویه ویروسی یا باکتریایی منجر شود که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت. یکی از شایع‌ترین عوارض سرماخوردگی سینوزیت است، که معمولاً توسط ویروس‌ها و در موارد نادرتری حدود ۲ درصد توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود. تشخیص تفاوت بین سینوزیت باکتریایی و سینوزیت ناشی از سرماخوردگی ممکن است دشوار باشد، زیرا علائم مشابهی دارند. لازم به یادآوری است که وجود ترشحات غلیظ یا زرد و سبز از بینی لزوماً به معنای عفونت باکتریایی نیست؛ این تغییر رنگ در ترشحات بینی، اغلب یکی از مراحل طبیعی سرماخوردگی است.

دارو های سرما خوردگی

داروهای سرماخوردگی به دو گروه بزرگسالان و کودکان تقسیم می‌شوند و دوز مصرفی آن‌ها بر اساس سن و شدت بیماری متفاوت است. سرماخوردگی توسط ویروس‌های مختلف منتقل شده و تقویت سیستم ایمنی می‌تواند به مقابله با آن کمک کند. علاوه بر داروهای تجویزشده، مصرف مکمل‌های تقویتی نیز توصیه می‌شود. داروهای ضداحتقان برای رفع گرفتگی بینی و گلو شامل شربت‌ها و اسپری‌ها هستند و معمولاً بدون نسخه عرضه می‌شوند، اما زنان باردار یا شیرده باید پیش از مصرف با پزشک مشورت کنند. قرص‌های تب‌بر مانند استامینوفن در گروه داروهای بزرگسالان قرار دارند و به کاهش تب و درد کمک می‌کنند. در شرایط سرماخوردگی شدید یا تب بالا، پزشک ممکن است مکمل‌های تقویت سیستم ایمنی تجویز کند تا ضعف بدن کاهش یابد و بهبودی تسریع شود. داروهای کودکان معمولاً به شکل شربت یا قرص جویدنی عرضه می‌شوند و ترکیبات آن‌ها با حذف موادی مثل آسپرین یا برخی ضداحتقان‌ها ایمن‌سازی شده‌اند.

درمان تب و لرز در سرماخوردگی

تب و لرز یکی از حالات بدنی است که تقریباً همه افراد در طول زندگی خود حداقل یک بار آن را تجربه کرده‌اند. این وضعیت معمولاً نشانه‌ای از سرماخوردگی یا عفونت در بدن محسوب می‌شود. بسیاری از افراد، به‌ویژه والدین، از این حالت نگران می‌شوند، چرا که در کودکان می‌تواند مشکلات بیشتری ایجاد کند. اما چرا تب معمولاً با لرز همراه است؟ در این متن قصد داریم اطلاعات جامعی درباره این وضعیت، راه‌های پیشگیری و روش‌های درمان آن ارائه دهیم. باید دانست که تب و لرز به‌خودی‌خود یک بیماری مستقل نیستند. این شرایط در واقع واکنش طبیعی بدن برای مقابله با عفونت‌ها و بیماری‌ها است. سیستم ایمنی بدن با افزایش دما و ایجاد لرز، تلاش می‌کند عوامل بیماری‌زا را نابود کند. بنابراین، می‌توان این تغییرات را پاسخی دفاعی در برابر عفونت‌ها دانست. درمان تب و لرز نیز وابسته به علت اصلی شکل‌گیری آن است. برای مثال، تب ناشی از بیماری‌های ویروسی یا باکتریایی را می‌توان با استفاده از روش‌هایی همچون پاشویه یا مصرف داروهایی مانند استامینوفن و ایبوپروفن کاهش داد.

سرماخوردگی و فشار خون

در شرایطی مانند ابتلا به سرماخوردگی، معمولاً دمای بدن افزایش می‌یابد و ضربان قلب نیز سریع‌تر از حالت عادی می‌شود. این تغییرات فیزیولوژیکی ممکن است به‌عنوان یکی از عوامل موثر در بالارفتن فشار خون شناخته شوند. علاوه بر این، برخی از داروهایی که برای درمان علائم سرماخوردگی مورد استفاده قرار می‌گیرند، نظیر ایبوپروفن، احتمالاً در بروز این عارضه نقش دارند. این داروها با تاثیر بر سیستم گردش خون و فرآیندهای التهابی در بدن می‌توانند بر تنظیم فشار خون تاثیرگذار باشند و به همین دلیل نیاز به مصرف محتاطانه، به‌ویژه در افراد دارای فشار خون بالا یا بیماری‌های قلبی، افزایش می‌یابد.

سرماخوردگی و گرفتگی صدا

گرفتگی صدا را می‌توان به عنوان یکی از بارزترین و ابتدایی‌ترین نشانه‌های سرماخوردگی در نظر گرفت که در بسیاری از مواقع زندگی روزمره نیز ممکن است با آن روبرو شویم. هنگامی که صدای ما از لحاظ ویژگی‌هایی نظیر تُن، بلندی، زیر و بم بودن یا سایر خصوصیات معمولش تغییر یافته و از حالت طبیعی خود فاصله بگیرد، معمولاً می‌توان گفت که دچار نوعی اختلال در صدا شده‌ایم. از آنجایی که گفتار به‌عنوان اصلی‌ترین مسیر ارتباطی ما با جهان عمل می‌کند و صدا نیز عنصر کلیدی این ارتباط به‌شمار می‌آید، شناسایی عوامل اختلال‌های صوتی و شناخت راه‌های مدیریت آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بسیاری از افرادی که برای مشکل گرفتگی صدا به پزشک مراجعه می‌کنند، عمدتاً دچار سرماخوردگی یا مشکلات مشابهی هستند. در جریان یک سرماخوردگی شدید، تورمی در تارهای صوتی ایجاد می‌شود که اگر این تورم ادامه‌دار باشد، منجر به بروز عارضه‌ای به نام «لارنژیت» یا التهاب حنجره خواهد شد. این وضعیت زمانی پیچیده‌تر می‌شود که فرد بر اثر سرماخوردگی یا آلرژی دچار سرفه‌های مکرر شود.

سرماخوردگی گوارشی

سرماخوردگی گوارشی نوعی بیماری است که مشکلاتی در دستگاه گوارش ایجاد کرده و با علائمی مانند اسهال و استفراغ همراه است، که معمولاً برای فرد بسیار آزاردهنده می‌شود. عده‌ای از افراد این علائم را مشابه علائم سرماخوردگی می‌دانند، در حالی که برخی آن را شبیه به آنفولانزای معده توصیف می‌کنند. با این حال، باید توجه داشت که سرماخوردگی گوارشی یک بیماری متمایز است و علائم آن با آنفولانزای معده تفاوت دارد و از نظر شدت کمتر از کرونا محسوب می‌شود. افراد سالم معمولاً پس از ابتلا به نوروویروس، برای مدت 2 تا 3 روز علائمی را تجربه کرده و سپس به تدریج بهبود می‌یابند. البته در برخی موارد نادر، ممکن است علائم بیماری در بعضی افراد تا چندین هفته ادامه داشته باشد و روند بهبودی طولانی‌تر شود. لازم به ذکر است که برخی افراد ممکن است بدون بروز هیچ علامت خاصی به این ویروس مبتلا شوند، اما در این حالت می‌توانند تنها به عنوان ناقل، بیماری را به دیگران منتقل کنند. ویروس گوارشی جدید به راحتی از طریق ذرات آلوده مانند بزاق، استفراغ یا مدفوع بین افراد منتقل می‌شود. استفاده از ظروف غذایی یا نوشیدنی آلوده نیز می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.

سرماخوردگی لوزه کودکان

زمانی که این گره‌های لنفی دچار عفونت شوند، به آن سرماخوردگی لوزه گفته می‌شود. این بیماری ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما به‌ویژه در دوران کودکی شایع است و بیشتر در کودکان خردسال تا نوجوانی تشخیص داده می‌شود. علائم معمول شامل گلودرد، تورم لوزه‌ها و تب است. التهاب لوزه مسری بوده و توسط ویروس‌ها یا باکتری‌های مختلفی، از جمله باکتری استرپتوکوک که عامل اصلی گلودرد چرکی است، ایجاد می‌شود. عدم درمان گلودرد استرپتوکوکی ممکن است به عوارض جدی‌تر منجر شود. تشخیص التهاب لوزه معمولا آسان بوده و علائم آن اغلب طی 7 تا 10 روز برطرف می‌شود. این بیماری در کودکان بسیار رایج است و تقریبا تمام کودکان حداقل یک بار به آن مبتلا می‌شوند. اگر علائم کمتر از ده روز طول بکشد، این نوع التهاب لوزه را “حاد” می‌نامند. اما اگر دوره بیماری طولانی‌تر باشد یا چندین بار در سال بازگردد، ممکن است “مزمن” یا “عودکننده” در نظر گرفته شود. التهاب حاد لوزه معمولا با درمان‌های خانگی قابل کنترل است، اما در برخی موارد ممکن است نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک پیدا شود.

سرفه خشک در سرماخوردگی

سرفه یک واکنش دفاعی طبیعی بدن است که به دفع عوامل بیماری‌زا کمک می‌کند. اما چرا گاهی دچار سرفه خشک می‌شویم؟ عوامل زیادی می‌توانند باعث بروز این نوع سرفه شوند. نکته مهم این است که بدانیم چگونه می‌توان از سرفه خشک خلاص شد. سرفه خشک، همراه با خارش گلو و بدون وجود مخاط، ممکن است احساس قلقلک یا سوزش در پشت گلو را به‌وجود آورد و دلایل مختلفی داشته باشد. یکی از شایع‌ترین علل آن، عفونت دستگاه تنفسی ناشی از سرماخوردگی یا آنفولانزا است. از زمان شیوع ویروس کرونا تاکنون، سویه‌های مختلف این ویروس نشانه‌هایی همچون سرفه خشک را به‌ همراه داشته‌اند. این علامت، عمدتاً به دلیل تأثیر کرونا بر ریه‌ها رخ می‌دهد. سرفه خشک ناشی از عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی معمولاً در طی یک تا دو هفته، به‌صورت خودبه‌خود یا با استفاده از داروهای سرماخوردگی و درمان‌های خانگی برطرف می‌شود. با این حال، در برخی موارد مصرف داروها یا شربت‌های خاص برای تسکین سرفه خشک ممکن است خود عامل تحریک و ایجاد سرفه حساسیتی شود. در چنین شرایطی، پزشک معمولاً داروی مصرفی را قطع یا آن را با داروی دیگری جایگزین می‌کند. برخی از داروهایی که برای کاهش سرفه خشک مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل موارد زیر هستند:

• دکسترومتورفان
• کدئین
• پنتوکسی فیلین
• فولکودین
• دی هیدروکدئین

سردرد سینوسی سرماخوردگی

سردردها انواع مختلفی دارند و هر نوع از آن‌ها می‌تواند با درگیر کردن بخش‌هایی از بدن، ناراحتی و آزار برای فرد ایجاد کند. یکی از آزاردهنده‌ترین انواع سردردها، سردرد سینوسی است که بخش‌هایی مانند سر، پیشانی و بینی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوع سردرد به دلیل شدت دردی که در قسمت‌های مختلف صورت ایجاد می‌کند، گاهی در دسته سردردهای میگرنی نیز قرار می‌گیرد. سردرد سینوسی معمولاً به شکل عفونت در سینوس‌ها یا همان سینوزیت ظاهر می‌شود و می‌تواند موجب فشار و درد در نواحی چشم‌ها، گونه‌ها و پیشانی شود. برخی از سردردها به تنهایی یک اختلال محسوب می‌شوند، در حالی که برخی دیگر هشداری درباره وجود مشکلی جدی‌تر در بدن هستند. اگر سردرد منشأ خاص یا جدی نداشته باشد، معمولاً طی چند ساعت برطرف می‌شود. اما بعضی از انواع سردرد روند طولانی‌تر و شدیدی دارند که حتی انجام فعالیت‌های روزمره را برای فرد دشوار می‌سازند. سردرد سینوسی یکی از علائم اصلی عفونت سینوس‌هاست؛ به این معنا که با پیشرفت عفونت در این نواحی، سردرد آغاز می‌شود. این عفونت می‌تواند باعث فشار و درد شدید در صورت گردد، به طوری که افراد پس از ابتلا به سرماخوردگی یا آلرژی ممکن است این درد غیرقابل تحمل را تجربه کنند.

سرماخوردگی و تنگی نفس

سرماخوردگی اغلب منجر به گرفتگی بینی می‌شود، وضعیتی که ممکن است فرآیند تنفس را تا حدی دشوار کند. با این حال، اگر فرد دچار تنگی نفس واقعی شود، این موضوع می‌تواند نشان‌دهنده وجود یک عارضه پزشکی بسیار جدی‌تر باشد. تنگی نفس معمولاً به‌عنوان یکی از علائم اصلی آسم یا تشدید بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) شناخته می‌شود. علاوه بر این، این وضعیت ممکن است در اثر ابتلا به عفونت‌های خطرناکی نظیر برونشیت حاد یا ذات‌الریه نیز بروز پیدا کند. بنابراین، توجه دقیق به شدت و نوع مشکلات تنفسی ضروری است تا علت اصلی مورد بررسی قرار گرفته و اقدامات درمانی مناسب انجام شود.

درمان سرماخوردگی با گیاهان دارویی

ستفاده از گیاهان دارویی روشی ساده و مؤثر برای تقویت سیستم ایمنی، تسکین گلودرد و رفع گرفتگی بینی محسوب می‌شود. برخی از این گیاهان به دلیل اثربخشی بالا، حتی در قالب مکمل‌های دارویی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. از بین این گیاهان، آویشن یکی از برجسته‌ترین‌ها در درمان علائم سرماخوردگی است. اگرچه در گذشته خواص درمانی آویشن ناشناخته بود و مصریان باستان تنها از آن برای مومیایی کردن بهره می‌بردند، اما تحقیقات چند سال اخیر توانسته‌اند اثربخشی آن را در کاهش سرفه و تقویت سیستم ایمنی بدن به صورت علمی به اثبات برسانند. مطالعات نشان داده‌اند که آویشن دارای خواص ضدباکتریایی و ضدقارچی است و مصرف دمنوش آن برای رفع گرفتگی بینی، تسکین سرفه و پاکسازی مجاری تنفسی بسیار مفید است. نعنا نیز گیاه دیگری است که در درمان سرماخوردگی کاربرد زیادی دارد. استفاده از برگ‌های تازه یا خشک‌شده نعنا به‌صورت دمنوش، به دلیل خواص ضدالتهابی و ضد میکروبی آن مؤثر بوده و گرفتگی سینوس‌ها را تسکین می‌دهد.

سرماخوردگی در طب سنتی

سرماخوردگی، یکی از شایع‌ترین اختلالات دستگاه تنفسی، در طب سنتی به عنوان یک عارضه قابل‌توجه شناخته شده که معمولاً با نشانه‌هایی مانند گلودرد، سرفه، تب و ترشحات بینی همراهی می‌کند. در این رویکرد درمانی، به جای تمرکز صرف بر علائم بیماری، تلاش می‌شود تا با توجه به عواملی نظیر مزاج فرد، سبک زندگی، و تغذیه، دلیل بروز علائم ریشه‌ای‌تر مورد بررسی و برطرف گردد. طب سنتی ایران که بر پایه تقسیم‌بندی مزاجی انسان‌ها به چهار گروه اصلی گرم، سرد، تر و خشک استوار است، اهمیت زیادی برای تشخیص مزاج قائل است و درمان را بر اساس نیازهای خاص هر مزاج تنظیم می‌کند. این روش باور دارد که هر کدام از این مزاج‌ها واکنش متفاوتی به سرماخوردگی نشان می‌دهند و لازم است درمان نیز متناسب با ویژگی‌های آنها تنظیم شود. افرادی که دارای مزاج سرد هستند، معمولاً حساسیت بیشتری نسبت به عوامل سردکننده و تغییرات آب‌وهوایی دارند، به همین دلیل برای درمان آن‌ها بیشتر از روش‌هایی با خاصیت گرم‌کننده نظیر استفاده از عسل، دمنوش زنجبیل و سوپ‌های گرم بهره گرفته می‌شود. از سوی دیگر، کسانی که به مزاج گرم شناخته می‌شوند، ممکن است با علائم شدیدتر تب یا التهاب مواجه شوند و برای آن‌ها دستورالعمل‌هایی با تأثیر خنک‌کننده همچون مصرف عرقیات گیاهی مانند کاسنی یا شربت‌های طبیعی توصیه می‌گردد.

سرماخوردگی در طب اسلامی

سرماخوردگی در طب اسلامی به‌عنوان یکی از بیماری‌های شایع در فصول سرد سال و دوره‌های تغییرات فصلی مورد توجه قرار دارد. در این رویکرد درمانی، علاوه بر استفاده از گیاهان دارویی، به اصلاح اخلاط بدن، تعادل مزاج‌ها و رعایت بهداشت فردی اهمیت ویژه‌ای داده می‌شود. اساس طب اسلامی بر اصول قرآنی، احادیث و تجربیات حکما و پزشکان مشهور دوران طلایی اسلام، نظیر ابن‌سینا، رازی و ابن‌الجزری استوار است. بر اساس طب اسلامی، سرماخوردگی یک اختلال مرتبط با سیستم تنفسی، به‌ویژه ریه‌ها، محسوب می‌شود که عوامل گوناگونی مانند نوسانات دما، نفوذ اخلاط سرد و مرطوب به بدن یا تضعیف سیستم ایمنی در بروز آن نقش دارند. علائم متداول این عارضه شامل سرفه، عطسه، گلودرد، تب و ترشح بینی است. از دیدگاه این طب سنتی، علت اصلی بیماری‌ها ناهماهنگی میان چهار خلط اصلی بدن (خون، بلغم، صفرا و سودا) و ناتوانی بدن در حفظ تعادل طبیعی مزاج دانسته می‌شود. درمان سرماخوردگی در طب اسلامی عمدتاً بر اصلاح و متعادل‌سازی اخلاط بدن متمرکز است. 

سرماخوردگی و کم اشتهایی

بسیاری از افراد هنگام ابتلا به سرماخوردگی دچار کم‌اشتهایی یا بی‌اشتهایی می‌شوند، موضوعی که اغلب باعث نگرانی آن‌ها می‌شود؛ چراکه نمی‌دانند علت این وضعیت چیست و چگونه می‌توانند از ضعف شدید یا کاهش وزن جدی جلوگیری کنند. در حقیقت، بی‌اشتهایی یا کم اشتهایی واکنشی طبیعی از سوی بدن است که هدف آن مقاومت در برابر خوردن مواد غذایی است که ممکن است در آن بازه به فرآیند بهبودی کمک نکنند. در دوران سرماخوردگی، بدن به‌واسطه بیماری مقدار زیادی آب از دست می‌دهد و همین موضوع منجر به بی‌میلی یا حتی ترس از خوردن غذا می‌شود. در واقع، کم‌اشتهایی در این دوره نه‌تنها غیرطبیعی نیست، بلکه فرایندی سودمند در جهت پاکسازی بدن و تسریع بهبود تلقی می‌شود. به همین دلیل، اصرار به خوردن غذا – به‌خصوص غذاهای سنگین – به‌ویژه در مورد کودکان توصیه نمی‌شود. بهتر است افراد بیمار در این دوران خود را مجبور به خوردن نکنند.

سرماخوردگی و بی حالی

سرماخوردگی و بی‌حالی اغلب با یکدیگر ارتباط نزدیکی دارند و به نوعی می‌توان گفت که سرماخوردگی، یکی از عوامل کلیدی بروز بی‌حالی در بسیاری از مواقع است. هنگامی که فردی به سرماخوردگی مبتلا می‌شود، بدن او برای مقابله با ویروس وارد یک فرآیند پرتنش می‌شود که نیاز به مصرف انرژی فراوان دارد. این مصرف انرژی، همراه با درگیری سیستم ایمنی بدن در تلاش برای از بین بردن عامل بیماری‌زا، ممکن است باعث ایجاد احساس ضعف، خستگی دائمی و بی‌حالی عمومی شود. علاوه بر این، نشانه‌هایی مانند تب، التهاب، و حتی عفونت‌های جزئی در بدن می‌توانند تأثیرات بیشتری بر کاهش سطح انرژی و افزایش بی‌حالی داشته باشند. در چنین شرایطی، بدن به نوعی وارد حالت “صرفه‌جویی در انرژی” می‌شود تا بتواند منابع لازم برای مقابله با بیماری را فراهم کند. بنابراین، بی‌حالی در این دوران نه تنها طبیعی است بلکه نشان‌دهنده تلاش بدن برای بازگشت به حالت تعادل می‌باشد. برای مقابله با این وضعیت و کاهش آثار ناخوشایند سرماخوردگی و بی‌حالی مرتبط با آن، پیشنهاد می‌شود که فرد از استراحت کافی بهره ببرد و خواب مناسبی داشته باشد.

سرما خوردگی و کمر درد

کمردرد هنگام سرماخوردگی یکی از نشانه‌های شایعی است که بسیاری از بیماران تجربه کرده و گزارش می‌دهند. این عارضه می‌تواند ناشی از عوامل متعددی باشد که در تعامل با یکدیگر منجر به ایجاد ناراحتی و درد در ناحیه کمر می‌شوند. زمانی که یک ویروس یا باکتری وارد بدن شده و باعث بیماری می‌شود، سیستم ایمنی برای مقابله با آن وارد عمل شده و فعالیت خود را به‌شدت افزایش می‌دهد. این فعالیت شدید سبب می‌شود سطح مولکول‌های خاصی مانند کموکاین‌ها و سیتوکین‌های پیش‌التهابی در بدن به‌طور چشمگیری بالا برود. این مولکول‌ها که توسط سلول‌های آسیب‌دیده از آنفولانزا تولید می‌شوند، محرک فرآیند التهابی هستند. نتیجه این التهاب، ایجاد فشار در ناحیه‌های آسیب‌دیده بدن و همچنین بر روی اعصاب امتداد یافته در طول کانال نخاعی است. این مسئله می‌تواند منجر به ایجاد دردهایی شود که هم به شکل موضعی و هم به صورت انتشاری در نقاط دیگر بدن احساس می‌شوند. علاوه بر این، یکی دیگر از عواملی که ممکن است منجر به کمردرد در هنگام سرماخوردگی شود، فشار ناشی از سرفه‌های شدید و مکرر است.

کم شنوایی و سرماخوردگی

این وضعیت اغلب در دوره بیماری تشدید می‌شود، اما با درمان مناسب می‌توان علائم آن را تسکین داد. هنگامی که فرد دچار احتقان می‌شود، مایع و مخاط در مجاری بینی و سینوس‌ها ممکن است به انسداد لوله‌های استاش منجر شود؛ این انسداد می‌تواند صداها را تار کرده یا کم شنوایی موقت ایجاد کند. لوله‌های استاش ارتباط بین گوش میانی و پشت گلو را برقرار می‌کنند و وظیفه تخلیه مایعات و جلوگیری از تجمع آنها در گوش میانی را بر عهده دارند. وجود مایع در گوش میانی منجر به نوعی کم شنوایی به نام کم شنوایی انتقالی می‌شود. این حالت باعث اختلال در انتقال ارتعاشات امواج صوتی از طریق پرده و ساختارهای گوش میانی شده و به‌طور متوسط شنوایی فرد را تا ۲۴ دسی‌بل کاهش داده و صداها را تار می‌کند. اگر این مایع غلظت بیشتری داشته باشد، کاهش شنوایی ممکن است تا ۴۵ دسی‌بل نیز برسد. خوشبختانه، این نوع کم شنوایی غالباً موقتی است و با رفع سایر علائم سرماخوردگی، معمولاً شنوایی فرد نیز بازیابی می‌شود.

سرماخوردگی نوزاد و اسهال

در برخی موارد، سرماخوردگی در نوزاد ممکن است با علائمی مانند اسهال و استفراغ آغاز شود که این موضوع اغلب نشان‌دهنده ماهیت ویروسی بیماری است. در چنین شرایطی، بدن کودک به سرعت با کم‌آبی شدید روبه‌رو می‌شود؛ بنابراین توجه به جایگزینی مایعات از اهمیت خاصی برخوردار است. توصیه می‌شود که تحت نظر پزشک متخصص، از درمان‌های حمایتی نظیر مصرف پودر ORS استفاده شود تا آب و الکترولیت‌های از دست‌رفته بدن کودک جبران گردد. اگر علائم سرماخوردگی به همراه اسهال و استفراغ بیش از چهار روز ادامه داشته باشد، لازم است که کودک در بیمارستان بستری شود تا متخصصان بتوانند با انجام بررسی‌های دقیق‌تر، علت اصلی بیماری را شناسایی کرده و درمان مناسب را آغاز کنند. رسیدگی فوری در این موارد از اهمیت بالایی برخوردار است تا از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری شود.

تفاوت سرماخوردگی و آلرژی

سرماخوردگی و آلرژی، هرچند علائم مشابهی دارند، تفاوت‌های مهمی در منشأ و درمان دارند. سرماخوردگی یک عفونت ویروسی است که از راه تماس با فرد مبتلا یا سطوح آلوده منتقل می‌شود و علائمی مانند گلودرد، سرفه، عطسه، آبریزش بینی و گاهی تب خفیف دارد. این بیماری عمدتاً در فصول سرد رخ داده و معمولاً طی ۷ تا ۱۰ روز برطرف می‌شود. در مقابل، آلرژی پاسخی غیرعادی از سیستم ایمنی به موادی مانند گرده گل، گردوغبار یا پرز حیوانات است. علائم اصلی شامل عطسه‌های مکرر، خارش بینی و چشم، آبریزش شدید بینی و گاهی سرفه بوده و معمولاً طولانی‌تر از سرماخوردگی است. آلرژی ممکن است طی ماه‌ها ادامه یابد و در فصول خاصی مانند بهار شدت گیرد.تفاوت‌های اصلی شامل مدت بروز علائم و وجود تب است. سرماخوردگی کوتاه‌مدت بوده و گاهی با تب خفیف همراه است، در حالی که آلرژی تب ایجاد نمی‌کند. تب همراه با علائم آلرژی معمولاً نشانه ابتلا به یک بیماری دیگر مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا است.

تفاوت سرماخوردگی و آنفولانزا

سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو بیماری ویروسی شایعی هستند که با علائم مشترکی ظاهر می‌شوند اما در شدت، نشانه‌ها، طول بیماری و درمان تفاوت دارند. سرماخوردگی عمدتاً ناشی از ویروس‌هایی مانند رینوویروس و کوروناویروس است و از طریق تماس مستقیم یا قطرات تنفسی منتقل می‌شود. علائم آن خفیف‌تر و تدریجی است، شامل گلودرد، آبریزش بینی و عطسه که معمولاً در چند روز بهبود می‌یابد. در مقابل، آنفولانزا که توسط ویروس‌های نوع A و B ایجاد می‌شود، ناگهانی و شدیدتر است. تب بالا، لرز، بدن‌درد، سردرد و ضعف از علائم شاخص آن هستند. دوره بیماری طولانی‌تر است و خستگی ممکن است تا دو هفته ادامه یابد. سرماخوردگی معمولاً خفیف بوده و خودبه‌خود درمان می‌شود، اما می‌تواند عوارضی مانند عفونت سینوسی ایجاد کند. آنفولانزا خطرناک‌تر است و احتمال بروز عوارض جدی مانند ذات‌الریه یا مشکلات قلبی به‌ویژه در کودکان، سالمندان و افراد دارای بیماری‌های مزمن بیشتر است.

استحمام در زمان سرماخوردگی

استحمام یا ماندن در یک وان پر از آب ولرم می‌تواند تأثیر قابل توجهی در بهبود حال عمومی افراد مبتلا به آنفولانزا و سرماخوردگی داشته باشد. این کار نه تنها باعث حس شادابی و سرحال‌تر شدن فرد می‌شود، بلکه حرارت موجود به شل شدن و باز شدن عضلاتی که در اثر بیماری تحت فشار قرار گرفته‌اند یا دچار اسپاسم شده‌اند، کمک می‌کند. همچنین، این اقدام ساده می‌تواند دردهای پراکنده‌ای که در اثر بیماری در سراسر بدن احساس می‌شود را کاهش داده و با تقویت جریان خون و آرامش عضلات، روند بهبود بیماری را تسریع کند. علاوه بر این، بخار حاصل از دوش آب گرم تأثیرات مثبتی بر سیستم تنفسی دارد. این بخار می‌تواند به باز شدن سینوس‌ها و کاهش احتقان بینی کمک کند، به طوری که با نرم کردن مخاط‌ها، جریان تنفس بهتر و راحت‌تر شود. این ویژگی خصوصاً برای افرادی که در اثر بیماری دچار گرفتگی بینی و سینوزیت‌های آزاردهنده شده‌اند، بسیار مفید است. از سوی دیگر، حمام کردن با آب گرم علاوه بر کاهش سردردهای ناشی از تنش و بیماری، می‌تواند درد مفاصل را تسکین دهد و حس آرامش بیشتری به بدن منتقل کند. تجربه یک حمام گرم و دلپذیر می‌تواند آغازگر یک روز پرانرژی باشد یا در پایان روز به بازیابی آرامش ذهن و جسم کمک کند و بدنی آماده خواب راحت‌تر فراهم سازد.

سرماخوردگی در بیماران قلبی

سرماخوردگی در بیماران قلبی نباید نادیده گرفته شود. با سرد شدن هوا، احتمال ابتلا به سرماخوردگی و آنفولانزا افزایش می‌یابد. در حالی که همه افراد ممکن است این بیماری‌ها را تجربه کنند، سرماخوردگی در بیماران قلبی می‌تواند خطرات بیشتری ایجاد کند. این افراد باید پس از مشاهده علائم اولیه سریعاً به پزشک متخصص قلب مراجعه کنند تا درمان مناسب و متناسب با شرایطشان برای سرماخوردگی تجویز شود. قرص‌های سرماخوردگی معمولاً بدون نسخه در دسترس هستند، اما بیماران قلبی نباید به‌طور خودسرانه از این داروها استفاده کنند. داروی مناسب برای بیماران قلبی ترکیبات متفاوتی دارد و نباید حاوی خاصیت ضداحتقانی باشد. ویروس‌های سرماخوردگی و آنفولانزا می‌توانند بدن را به شدت تحت تأثیر قرار دهند. این عفونت‌ها اغلب باعث التهاب شده و مشکلاتی در تنفس ایجاد می‌کنند. چنین شرایطی ممکن است سطح اکسیژن و فشار خون را کاهش داده و حتی خطر لخته شدن خون را افزایش دهد. تحقیقات نشان داده است که بیماران قلبی، در صورت ابتلا به سرماخوردگی یا آنفولانزا، بیشتر در معرض خطر حمله قلبی قرار دارند. احتمال بروز حمله قلبی در هفته نخست پس از تشخیص آنفولانزا و سرماخوردگی افزایش قابل‌توجهی دارد.

سرماخوردگی بیماران ام اس

در رابطه با سرما خوردگی بیماران ام اس باید تاکید کرد که سرما می‌تواند بر سرعت انتقال پیام‌ها در اعصابی که پیش‌تر به‌دلیل ام‌اس آسیب دیده‌اند تأثیر گذاشته و موجب شدت یافتن علائم این بیماری شود. همچنین ممکن است ضایعه‌ای در بخشی از مغز که وظیفه تنظیم دمای بدن را بر عهده دارد، وجود داشته باشد؛ بخشی که به تغییرات دمای محیط نیز واکنش نشان می‌دهد. با این حال، نباید تصور کرد که حساسیت به سرما همیشه ناشی از ام‌اس است.

سرماخوردگی بیماران سرطانی

سرماخوردگی در دوران شیمی‌درمانی یکی از چالش‌های مهمی است که بیماران مبتلا به سرطان ممکن است با آن روبرو شوند. به دلیل تأثیر درمان‌های شیمیایی بر بدن، سیستم ایمنی این افراد تضعیف شده و در نتیجه در برابر ویروس‌ها و عفونت‌ها حساس‌تر و آسیب‌پذیرتر می‌شوند. شیمی‌درمانی با هدف تخریب سلول‌های سرطانی، کنترل گسترش آنها یا کند کردن روند رشدشان عمل می‌کند. این فرایند در حالی رخ می‌دهد که معمولاً سلول‌های بدن به صورت منظم رشد کرده و می‌میرند، اما سلول‌های سرطانی این چرخه را نادیده گرفته و بدون توقف تکثیر می‌شوند. با تضعیف سیستم دفاعی بدن توسط شیمی‌درمانی، ریسک ابتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا یا دیگر عفونت‌ها برای افراد تحت درمان به طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد.

مطالعه بیشتر